بیایید او را یاری کنیم ...

یا صاحب الزمان آقا جان

رحلت عمه بزرگوارتان حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها

رو خدمت شما تسلیت عرض می نماییم.

شاگرد شایسته مكتب وحی

 حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام با استفاده از محضر پدر و برادر معصوم و مادر پارسا و

عالمش به چنان مقام علمی دست یافت كه در ایام نوجوانی با بسیاری از معارف اسلامی

آشنا بود . روزی جمعی از شیعیان به مدینه آمدند تا سئوالات دینی خویش را به امام

كاظم علیه السلام عرضه نموده و با جوابهای درست به شهر خود باز گردند. متأسفانه امام

هفتم در سفر بود و امام رضا علیه السلام هم در مدینه حضور نداشت .

 شیعیان از اینكه سۆالهایشان بی پاسخ مانده بود بسیار اندوهگین شده و به ناچار راه

بازگشت در پیش گرفتند. حضرت معصومه علیهاالسلام كه به اندوه مسافران

آگاهی یافت، سئوالهایشان را كه به صورت نامه ای تهیه شده بود، گرفته و به آنها پاسخ داد.

شیعیان با شادی وصف ناپذیری مدینه را به قصد دیار خویش ترك كردند . در بیرون مدینه

با امام كاظم علیه‌السلام مواجه شده و آنچه كه در منزل ایشان گذشته بود به اطلاع

حضرت رساندند. امام پاسخ دخت گرامیش را خواند و با جمله ای كوتاه، شاگرد مكتبش

را اینگونه ستود: " پدرش به فدایش ".

---

تعجیل در فرجش صلوات

یا صاحب الزمان آقاجان

میلاد پدر بزرگوارتان امام حسن عسگری علیه السلام 

رو خدمت شما تبریک و تهنیت عرض میکنیم.
 

 

ابوهاشم جعفری می گوید: 

در ایامی که در زندان بودم، در نامه‌ای برای امام عسگری علیه السلام از

 

سختی اسارت شکایت کردم.  امام در پاسخ نامه‌ام چنین مرقوم فرمود:

 

«تو امروز نماز ظهر را در منزلت خواهی خواند.» 

 

پس از دریافت نامه امام، طولی نکشید که از زندان آزاد شدم و آن روز

 

نماز ظهر را در منزل خواندم. در نامه ام به امام حسن عسگری علیه السلام

 

خجالت کشیده بودم از مشکلات مالی‌ام بگویم، اما همین که از زندان

 

به خانه باز گشتم، امام صد دینار برایم فرستاد و در نامه‌ای یاد آور شد که:

 

«هر گاه حاجتی داشتی، خجالت نکش و خواسته‌ات را بگو، که نیازت را

 

برطرف می‌کنیم.»بحار الانوار، ج 50،ص267، ح 27

 

---

تعجیل در فرجش صلوات

آيا از اين بابت كه آنها ظاهر و آشكار بودند مردم قدر آنها را می دانستند

و از گرد آنها پراكنده نمیشدند؟ مگر مردم كوفه نخست، از يزيد بيزار و به

امام حسين اميدوار نبودند؟ مگر حسين بن علی را نعمت خدا برای خود

نمیدانستند؟ مگر او را به سرزمين خويش فرا نخواندند؟ خواندند اما

در راه بهره مند شدن از او مردانه پايداری نكردند. آری امامان چه ظاهر

باشند و چه غايب گنج الهی اند و برای دست يابی به ساحت آنان بايد

امتحاناتی را پشت سر گذاشت. اما چه بسيارند كسانی كه در اين

امتحان ها ايمان خود را میبازند.

امروز هم برای ما در مسير استفاده از امام زمان عليه السلام و اعتقاد

به برقرار بودن امامت او امتحان بزرگی قرار دارد. اين امتحان با غيبت و

پنهان زيستی امام زمان شكل گرفته است. لغزش گاه اين امتحان

آنجاست كه غيبت او را مانع از بروز كليه آثار و بركات او بدانيم و در عصر

غيبت نسبت به توسل، مراجعه و تمسک به ايشان تعلل و كوتاهی بورزيم.

به علاوه بپنداريم كه اگر امام ما ظاهر بود بدون اين كه امتحانی در كار

باشد از او بهره مند می شديم.

---

تعجیل در فرجش صلوات

یا صاحب الزمان آقا جان

شهادت امام رضا علیه السلام٬ امام رئوف

را خدمتتون تسلیت عرض می نماییم.

شکر خدا که ریزه خور خوانتان شدم

دلبسته ی حریم خراسانتان شدم

چشم طمع به گندم مهر تو بسته ام

این شد که من کبوتر ایوانتان شدم

---

 تعجیل در فرجش صلوات

زمین و زمان ناله می‌کرد و کودکان می‌دویدند.

 

نبودی ببینی که دامن‌هایشان آتش گرفته بود و

 

 از گوشهایشان خون می‌چکید.

 

 

یا صاحب الزمان آقا جان

 

شهادت یاس نیلی امام حسین علیه السلام،

 

حضرت رقیه سلام الله علیها

 

را خدمتتان تسلیت عرض می نماییم.

 

---

تعجیل در فرجش صلوات

حقيقت دردناكی كه در آيه شريفه بيان شده اين است كه نه تنها اين چاه های

پر از آب متروک و بی استفاده مانده اند، بلكه آن قصرهای آشكار و بلند نيز چنين

مهجور و بی استفاده رها شده اند.

 

در آيه شريفه اشاره شده كه هم آن چاه های پر از آب و هم آن قصرهای مرتفع،

مهجور و غريب مانده اند. ساده انگاری است كه بپنداريم مردم زمان اميرالمؤمنين

يا امام حسن مجتبی يا امام حسين عليهم السلام عموما سخنان ابراز شده آن

بزرگواران را به جان می خريدند و چون آنها را در صحنه علنی اجتماع ظاهر می ديدند،

بهره كافی را از آنان می بردند. آيا اطرافيان علی عليه السلام نصيحت های او را در كنار

گذاشتن بدعت های دو خليفه اول پذيرفتند؟ آيا مدعيان هواداری مولا بينش ژرف او را در

نبرد با سپاه دروغ پرداز معاويه كه قرآن ها را بر سر نيزه ها كرده بودند، حرمت نهادند؟

 

آيا سپاهيان امام مجتبی هنگامی كه آن ها را به جهاد فرا می خواند، به درستی

دعوتش را لبيک گفتند؟ و آيا در آن هنگام كه سست عنصری آنها كار را بر امام و

ياران با وفايش سخت كرد، بر تصميم او درباره صلح به رغبت گردن نهادند؟

آيا ندای ياری طلبی امام حسين بن علی در كربلا به درستی پاسخ داده شد؟

آيا زين العابدين، باقرالعلوم، امام صادق، امام كاظم، امام رضا و ديگر امامان

عليهم السلام،كانون توجه مردم عصر خود بودند؟

---

تعجیل در فرجش صلوات

تأمل در اينگونه حكايات ما را به فكر فرو می برد كه چه چيزهايی ما را از امام زمان عليه السلام دور ساخته است؟ و چه چيزهايی ما را به ايشان نزديک میكند؟ امام زمان عليه السلام در نامه ای كه به عالم گرانقدر شيعه، مرحوم شيخ مفيد نوشته اند، می فرمايند: «تنها چيزی كه ما را از آنان (يعنی شيعيانمان) پوشيده می دارد، كارهای ناپسندی است كه از ايشان به ما می رسد و آن كارها خوشايند ما نيست و از آنان انتظار نمی رود.

خوشا به حال ما اگر با دقت در رفتارمان يار امام زمان عليه السلام و مايه زينت و عزت آن مولا باشيم و وای به حال ما اگر با بی بندوباری و هرزگی مايه عار و ننگ امام عصر عليه السلام و باعث سرشكستگی ايشان در اجتماع گرديم. بياييد شيعه راستين آن بزرگواران و مؤمن حقيقی به دعوت آنان باشيم. چنان باشيم كه آنها از ما انتظار دارند و در اين راه با استعانت از خداوند، بر خودمان سخت بگيريم و به تلاش و خويشتن داری ادامه دهيم.

روايات متعددی هم موجود است كه آن بزرگواران فرموده اند محبت و گرايش ديگران را به ما نه با زبان بلكه با دقت در اعمالتان ايجاد كنيد. به عنوان نمونه از امام صادق عليه السلام نقل شده كه ايشان فرمودند: «مـردم را بـا غير زبانهايتـان (بـه مذهـب خويـش) دعـوت کنید چنان باشـيد كه از شـما وَرَعَ (یعنی خویشتنداری نسبت به گناهـان) و تلاش و نماز و نيكـی ببينند كه همين، دعوت كننده آنها است.»( ١ ) در خبـر صحيحـی از همـان بزرگـوار روايـت شـده كـه بـه يكـی از شـيعيان فرمـود:

زيـد شـحام نيـز گويـد: حضرت صـادق عليـه السـلام به من فرمود: «به هر كس از مردم كه ديدی از پيروان من است و به گفتار مـن عمل می نمايد، سـلام مرا برسـان و بگو من شـما را سـفارش می كنـم كـه نسـبت به خـدای عزوجـل تقـوی داشـته باشـيد و در دين خود پارسـا باشـيد و در راه خدا زحمت بكشـيد. من شـما را بـه راسـتگويی و اداء امانـت و طولانـی نمـودن سـجده و نيكی با همسـايه سـفارش میكنم، زيـرا محمد صلی الله عليـه و آله همين دستورات را آورده است.

حبیب خَثعَمی یکی از شیعیان و یاران امام صادق بود. او می گوید از حضرت صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: «بر شما باد پارسایی و کوشش در اطاعت خدا! بر سر جنازه ها حاضر شوید و بیماران را عیادت کنید و با مردم در مساجد حضور به هم رسانید و برای مردم چیزی را دوست دارید که برای خودتان دوست دارید. آیا شرم نمی کند یکی از شما شیعیان که همسایه اش حق او را ادا کند ولی او حق همسایه اش را به او نپردازد؟»( ١ ) معاویه بن وهب نیز یکی دیگر از شیعیان است او می گوید به حضرت

شيوه فداكاری سابقه اش حتی به پيش از آن زمان برمی گردد، شبی كه مولا و مقتدای تمام شيعيان همزمان با هجرت پيامبر از مكه، در بستر ايشان خوابيد و جان خود را سپر بلای آن حضرت ساخت. اين در حالی بود كه می دانست بناست كه چهل تن به ناگاه در تاريكی شب بر آن بستر يورش آورند و كسی را كه در آن آرميده قطعه قطعه سازند. اينک از مرور تاريخ پر افتخار تشيع در می گذريم و به وصيت سيد بن طاووس دل می سپاريم. او در بخشی از وصيت نامه اش چنين می نويسد: «پس (ای محمد) در پيروی و

در پايان اين مقال، بخشی از وصيت عالم نامدار و ياور دلسوز امام زمان عليه السلام مرحوم سيدبن طاووس را مرور می كنيم. آن بزرگوار اين وصيت را در روزگاری كه بيش از هفتصد سال با ما فاصله دارد، برای فرزند دلبند خويش نوشته است. دقت در تاريخ ديرين اين وصيت نامه به ما يادآور می شود كه راه و رسم دوستی و فداكاری برای امام زمان عليه السلام نه بدعتی نو در تشيع، بلكه شيوه ای ديرين و با اصالت است. شيوه ای كه سابقه اش چنانكه گذشت به كربلای سال ۶١ هم می رسد.

در آئين ما كارهايی از قبيل صدقه دادن، انجام حج مستحبی و نمازگزاردن به نيابت از ديگران مجاز دانسته شده و حتیبه اينگونه كارها سفارش شده ايم. علی بن ابی الحمزه گويد: به حضرت ابو ابراهيم موسی بن جعفر عليه السلام عرضه داشتم: آيا می توانم از طرف خويشاوندان و دوستان زنده يا مرده ام حج به جای آورم يا نماز بخوانم يا صدقه بدهم؟ امام فرمودند: «آری، از سوی آنها صدقه بده و نماز بگزار و به سبب اينكه اين كار تو پيوند با آنها نيز هست برايت پاداش ديگری هم منظور خواهد شد.

آری پرداخت صدقه برای سلامت و عافيت كسی از بلا، آن هم نه يک بار و دو بار بلكه هر روز و هميشه، نشانه راست بودن ادعای ما در محبت به اوست. به آنها كه دوست دارند محبت خود را به امام زمانشان نشان دهند توصيه شده كه به صورت مداوم برای سلامت و عافيت او به فقرا صدقه دهند. به آنها كه می خواهند فدايی امام زمان باشند و خود را سپر بلای آن حضرت سازند، گفته شده كه برطرف ساختن بلا از وجود او تنها به اين نيست كه خود را هدف آن بلاها كنيم، بلكه خيلی اوقات می توانيم مال و

و اما دو امر از اموری كه می توان امام عصر عليه السلام را در آنها بر خود ترجيح داد و مقدم داشت، يكی دعا و نيايش و ديگری صدقه است، چنانكه شاعر گفته است: اهل ولا چو روی، به سوی خدا كنند اول به جان گمشده خود دعا كنند اگر محب دلسوخته در حالتی قرار بگيرد كه موضع اجابت دعاست، دعای بر مولا را بر دعای بر خود ترجيح می دهد و اگر برای او امكان صدقه دادن و كمک به فقرا پيش آيد اين كار را به نيابت و از طرف محبوب خود انجام می دهد.

عباس بن علی نمونه ای بارز از ياران باوفايی است كه امام خود را بر خود ترجيح می دهند و در حالی كه خواسته های امامشان برآورده نشده، خواسته های خود را برآورده نمی كنند. در آن لحظه های پايانی وقتی لهيب آتش از آسمان می باريد و عطش از درون، شعله می كشيد، عباس بن علی برای آوردن آب، سپاه دشمن را شكافت و پای به نهر آب نهاد. در اوج تشنگی دست به زير آب برد تا بنوشد اما چون آب را به نزديک لب های خود رساند، تشنگی مولايش را به ياد آورد.

آنها كه در طريق محبت امام عصر ارواحنا فداه پيشتاز بوده اند، بزرگترين راز تقرب به امام زمان را محبت داشتن به او دانسته اند. از برترين نشانه های محبت واقعی نيز ترجيح دادن محبوب و خواسته های او بر خواسته های خود است. تنها اگر اين حالت بر انسان حاكم شود، شخص حاضر خواهد شد كه يار فداكار امام زمانش گردد. در اين حالت است كه انسان جان و مال و خانواده و عزيزان خود را فديه آزادی محبوبش از رنج و غم می سازد. ياری فداكارانه نسبت به امام عصر عليه السلام از سرچشمه چنين

صدقه برای سلامت او خدای متعال می فرمايد: «سزاوار نيست كه اهل مدينه و عرب های باديه نشين اطراف آن، از همراهی با پيامبر خدا (در جهاد) تخلف ورزند و مبادا كه خود را بر او ترجيح دهند، زيرا در راه خدا هيچ تشنگی به آنها چيره نشود يا به رنج نيفتند يا به گرسنگی دچار نگردند يا قدمی كه كافران را خشمگين سازد بر ندارند يا به دشمن يورش نبرند، مگر آنكه عمل صالحی برای ايشان نوشته شود و يقينا خداوند پاداش نيكوكاران را تباه نمی سازد.

عقيده به اينكه پيامبر خدا و امام هر زمان بر احوال شيعيان آن عصر احاطه دارد، از روايات و اسناد متعددی برگرفته شده است و چنانچه گذشت اين اخبار و روايات موافق آيات قرآن است.(١) نمونه ای ديگر از روايات مربوط به اين موضوع خبری است كه از جناب ابوبصير نقل شده است. او گويد شنيدم كه امام صادق به مردی از اهل آفريقا می فرمود: حال راشد چطور است؟ مرد گفت: او را ترک گفتم در حالی كه هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ دينی وضعيت خوبی داشت و به شما سلام میرساند.

انقیاد و قبول سرپرستی امیرالمؤمنین علیه السلام و فرزندان ایشان، امری است که خداوند متعال بر همه ی مردم تکلیف کرده و بدین وسیله، دین همه را کامل نموده است. این تکلیف تا روز قیامت از هیچ کس ساقط نخواهد شد و البته خداوند توسّط پیامبر خویش، مردم را از عواقب انکار و شک در این امر مطّلع ساخته است: مَعاشِرَ النّاسِ اِنّهُ اِمامٌ مِنَ اللهِ و لَن یَتُوبَ اللهُ عَلی اَحَدٍ اَنکَرَ وِلایَتَهُ وَ لَن یَغفِرَ اللهُ لَهُ، حَتماً عَلَی اللهِ اَن یَفعَلَ ذلِکَ بِمَن

حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند: وصیت میکنم که ابوبکر و عمر بر من نماز نخوانند و بر جنازه ی من حاضر نشوند و جنازه ی من شبانه دفن شود.۱ اصبغ بن نباته٬ از امیرالمومنین علیه السلام سئوال کرد که چرا شبانگاه حضرت زهرا سلام الله علیها را به خاک سپردند؟ حضرت علی علیه السلام فرمودند چون حضرت زهرا سلام الله علیها از آن قوم خشمگین بود٬ حضور آنان را بر جنازه اش خوش نداشت.۲ آری٬ پنهان داشتن قبر دخت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم٬ ناخشنودی ایشان را از کسانی

تا روزی که خدا و رسولش را ملاقات خواهید کرد. معرّفی خاتم ائمّه علیهم السلام حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه بخش بسیار مهمّی از خطبه ی غدیر است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در آن به معرّفی اسم و وصفِ قائم آل محمد علیهم السلام پرداخته اند و بدین وسیله حجّت را اتمام فرموده اند: اَلا اِنّ خاتَمَ الأئِمَّهِ مِنّا القائِمُ المَهدِیُّ. بدانید که آخرین امامان از ما، قائم مهدی است. اَلا اِنّه قَد بَشَّر مَن سَلَفَ بَینَ یَدَیهِ، اَلا اِنّه الباقی حُجّهً و

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در بخش دیگر خطبه با تأکید بر امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام، ولایت سایر ائمّه علیهم السلام را هم تا روز قیامت تثبیت فرمودند. هرچند غیر از امام حسن و امام حسین علیه السلام باقی ایشان هنوز تولّد نیافته بودند، اما رسول گرامی، همان روز بر لزوم قبول ولایت ایشان تأکید فرمودند: ای مردم! این آخرین باری است که در چنین اجتماعی بپا می ایستم. پس بشنوید و اطاعت کنید.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در روز غدیر ابتدا از مردم همین مطلب را اقرار گرفتند و پرسیدند: "ألَستُ اَولی بِکُم مِن اَنفُسِکم؟" و آنگاه که همگی آن را تصدیق کردند، اعلام فرمودند: مَن کُنتُ مَولاه فَفَلیٌ مَولاه. هر کس مولای او بوده ام، پس علی مولای اوست. پس هر کس مولویّت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را پذیرفته است، باید حضرت علی علیه السلام را هم نسبت به خود اولی به تصرّف بداند. سپس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم چنین دعا فرمودند: اللهمًّ والِ

بنابراین، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با نصب الهی، بطور مطلق از خویشتن مؤمنان نسبت به خود و همه ی دارائیهایشان سزاوارترند. به تعبیر دیگر، خداوند ایشان را نسبت به مردم، اولی به تصرّف قرار داده است؛ بدین معنا که مؤمنان باید خواست پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را در همه ی امور خویش بر خواست خود ترجیح دهند و ایشان را در همه ی شؤون از خود سزاوارتر بشناسند و دخالت پیامبر را در همه ی ابعاد زندگی، وارد بدانند.

محتوای اصلی پیام: اعلام ولایت همه ی ائمّه علیهم السلام تا قیامت پپامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در روز غدیر، از جانب خداوند متعال، موظف شدند جانشینان خویش را به امّت خود معرّفی کنند. لذا فرمودند: جبرئیل سه مرتبه بر من نازل شد و از طرف خداوندِ سلام، پروردگارم -که (نام) او سلام است- مرا مأمور کرد که در این اجتماع بپا خیزم و بر هر سفید و سیاهی اعلام کنم که: «علیّ بن ابی طالب برادر من و وصیّ من و جانشین من بر امّتم و امام بعد از من است.

حجّیّت پیام غدیر برای همه ی انسان ها تا روز قیامت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در روز غدیر، عهد خداوند را به صورت پیامی برای همه ی مسلمانان تا روز قیامت اعلام فرمودند.این پیام، دلیلی قاطع و بُرنده بر تمام کسانی است که به هر طریق بر آن آگاهی یافته اند و اینگونه راه هرگونه عذر و بهانه را بر آنان بسته است. رسول اکر صلی الله علیه و آله و سلم خود، تبلیغ این پیام را بر همه ی حاضران و غایبان در همه ی اعصار و قرون واجب ساختند: ای مردم! من امر خلافت را به

لزوم آشنایی با پیام غدیر و عمل به آن با این مقدّمات، هر مسلمانی وظیفه دارد با مطالعه ی خطبه ی طولانی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در روز غدیر، محتوای آن را دریابد تا هم با عهد و پیمان الهی در مورد امامانِ خود بطور دقیق آشنا شود و هم راههای وفا به آن عهد را بخوبی بشناسد. کسی که در این زمینه کوتاهی کند و در نتیجه نتواند به وظایف خویش در این خصوص عمل نماید، هیچ عذری در پیشگاه خداوند ندارد و نمی تواند پاسخگویی او در قیامت باشد.